پیامبر صلی الله علیه و آله: ایّاکُمْ وَ الرِّشْوَةَ، فَاِنَّها مَحْضُ الْکُفرِ، وَ لایَشُمُّ صاحِبُ الرِّشْوَةِ ریحَ الْجَنَّةِ؛

از رشوه گرفتن بپرهیزید که کفر محض است و رشوه گیر، بوى بهشت را استشمام نمى کند.

 بحار الأنوار، ج 104، ص 274، ح 12

فهرست تفصیلی
کتاب شوخ طبعی‌های طلبگی

آیت الله مرعشی نجفی، احترام خاصی برای والدین قائل بودند؛ خودشان می‌فرمودند «وقتی مادرم مرا می‌فرستاد تا پدرم را برای خوردن غذا صدا کنم، بعضی وقت‌ها می‌دیدم پدر به خاطر خستگی، در حال مطالعه خوابش برده است. دلم نمی‌آمد ایشان را بیدار کنم، همان‌طور که پایش دراز بود، صورت خودم را به کف پای پدرم می‌مالیدم تا ایشان بیدار می‌شد. در این حال که بیدار می‌شد، برایم دعا می‌کرد و عاقبت‌بخیری می‌خواست، من خیلی از توفیقاتم را از دعای پدر و مادر دارم. (مرحوم ایت الله العظمی مرعشی نجفی)

گوسفند ذهن

بخش اول

تابستون شده بود و دانشگاه تعطیل. ابتدا، خیلی خوشحال بودم که دیگه از درس و بحث خبری نیست. چند روزی که گذشت مانند کلاف سردرگم شدم. یه سره از این اتاق به اون اتاق، بی هدف قدم می‌زدم و گاهی هم سر یخچال می‌رفتم به غذا یا میوه ای ناخنک می زدم. گرسنه نبودم، ولی این کار کمی از موج بی قراریم را آروم می‌کرد. حس می‌کردم ذهن سرگردان و خسته‌ام با خوردن، تسکین می‌یابد. اتاق پر پوسته تخمه بود؛ تخمه‌هایی که از صدای شکسته شدنشون برای فرار از گرباد خیال‌های واهی و گرداب تنهایی‌ام کمک می‌گرفتم. این کارا نمی تونستم کمکی به حال زارم باشند. روز به روز حالم بدتر می‌شد، دیگه حوصله هیچ کس، حتی خودم را نداشتم. به نظافت سر و لباسم نمی‌رسیدم. زود رنج شده بودم و هر حرفی را که از پدر و مادرم می‌شنیدم به خودم می‌گرفتم.
روزهای گرم تابستان در اوضاع داغ من تنیده شده بودند و حالم را ملتهب کرده بود تا این که یه روز خبر رسید پدر بزرگم در بیمارستان بستری شده است. بله، او از نردبان افتاده بود و پاش شکسته بود. برای ملاقاتش به بیمارستان رفتیم. دو روز بعد، او را به خانه آوردیم. مادرم، دو هفته، همچو پراونه برای مراقبتش دورش می‌گشت. اگر چه این چند روز با آمدن پدر بزرگ کمی وقتم پر شده بود ولی باز، مرداب بی کاری و اوقات فراغت بی هدف من را هر لحظه بیشتر به کام خود می‌کشیدند. زندگی برام طعمی نداشت. روزی، پدر بزرگ که از حال و روزم بی خبر نبود، صدایم کرد و گفت: امین می آی با من به علی آباد برویم؟

ادامه داره

یادش به خیر

برنج کاری در روستایم نکوآباد

خداوند پدر و مادر و رفتگان زحمتکشم را بیامرزد

و به زندگی مردم زحمتکش برکت و شادکامی ببخشد