سؤال: من یک خانم شاغل هستم و شوهرم نفقه من را می دهد با توجه به معضل بی کاری در جامعه و این که لازم است جوانان بی کار نفقه همسرانشان را بدهند، آیا برای من شرعاً اشتغال درست است با توجه به این که فرصت کار را از یک مرد می گیرم؟
مکارم: اشتغال زنان به کار، با حفظ جهات شرعى، حرام نیست؛ ولى بىشکّ مسأله تربیت فرزندان براى زنان مهمتر است و آنچه شما بیان کردید هرچند شرعاً اشکالی ایجاد نمیکند ولی دغدغه بجا و شایستهای است.[1]
فاضل:اگر شوهر شما اجازه رفتن به کار را بدهد و محیط کار شما نیز برای شما هیچ مفسده نداشته باشد و اختلاط با نامحرم هم نباشد کارکردن اشکال ندارد اما اگر شوهر شما اجازه رفتن به کار را ندهد یا محیط کار شما در اثر ارتباط با نامحرم مفسده دار و تحریک کننده شود رفتن به کار برای شما حرام میباشد.[2]
[1]. استفتاء مؤلف کتاب بوسه بر دست از دفتر آیت الله مکارم شیرازی، کد ثبت 70_07_08_91، تاریخ دریافت پاسخ 8/8/1391.
[2]. استفتاء مؤلف کتاب بوسه بر دست از دفتر آیت الله فاضل لنکرانی، کد ثبت سؤال 48549, تاریخ دریافت پاسخ 28/9/1391.
کار مضاعف خانهداری و همسرداری
سؤال:زنی شاغل هستم که کل روز کار میکنم. کار مضاعف خانهداری و همسرداری نیز بر دوشم است.
الف) شوهرم در خانه به من کمک نمیکند و میگوید کار خانه مربوط به زنان است. وظیفة همسرداری و خانهداری و مراقبت از فرزندان تا چه حد وظیفة من است؟
ب) شوهرم میگوید که باید درآمدت را به من ـ که مدیر خانه هستمـ بدهی. آیا این کار بر من واجب است؟ او میگوید که اگر پولت را ندهی، من اجازه نمیدهم از خانه بیرون بروی. آیا این کارش شرعاً صحیح است؟
ج) آیا من میتوانم پولم را خرج امور شخصی کنم؟
د) همسرم ادعا میکند که کار سنگین بیرون از خانه تو را در تمکین خاص (رابطة زناشویی) و عام بینشاط کرده است. بنابراین، من حق دارم که اجازه ندهم کار کنی، و یا اجازه دهم و در برابر آن سهمی از حقوق تو را بگیرم. آیا این کارش شرعاً درست است؟
همه مراجع:الف) امور خانه و فرزند از وظایف واجب خانمها نیست؛ لکن مناسب است که از کارهای خارج خانه کم کنید و بیشازپیش به امور فرزندان و تربیت آنها اهتمام نمایید تا فرزندان شما با تربیت صحیح و درک محبت بیشتر مادر پرورش یابند.
ب) درآمد شما ملک خودتان است و شوهر حق ندارد بالاجبار آن را مطالبه کند و اگر بدون رضایت بگیرد، ضامن است، و اما اجازة کار و خروج از خانه تابع شرایط ضمن عقد و اجازة استخدام است.
ج) اختیار مصرف حقوق و درآمدتان با خود شماست و نیاز به اجازة شوهر ندارد؛ هرچند مشورت با شوهر در مصرف آن میتواند مانع بروز اختلاف خانوادگی شود.
د) اجازة کار و خروج از خانه تابع شرایط ضمن عقد و اجازة استخدام است؛ البته اگر شرط قبلی در ضمن عقد یا اجازة استخدام در گذشته داده نشده است، مرد میتواند از خروج زن جلوگیری کند و یا خروج را موکول به دریافت پول کند.[1]
سؤال:من نفقة همسرم را میدهم؛ ولی او به دلیل اینکه میخواهد استقلال مالی داشته باشد، شغلی انتخاب کرده است. حکم این کار در شرع چیست؟
همه مراجع:خروج زن از خانه باید با اجازة همسر باشد؛ اما اگر اجازة استخدام را دادهاید و یا در ضمن عقد، شرط کار در خارج خانه کرده است، نمیتوانید او را از کار منع کنید. بلی، اگر نیاز مادی نداشته باشید، بهتر است که به تربیت فرزندان اقدام کند.[1]
سؤال: از قدیم الایام کار در خارج خانه بر دوش مردان بوده است. اکنون به خاطر جهل بعضى از مردان، برخى از مشاغل اجتماعى را، که نیاز به بودن زن نمیباشد، به آنها محوّل کردهاند. آیا صحیح است که بعضى از زنان، مشاغل مردان را بدست بگیرند، در حالى که طبیعت براى هر یک از زن و مرد، مشاغل مختصّ به خود را قرار داده است؟
مکارم شیرازی: اشتغال زنان به کار، با حفظ جهات شرعى، حرام نیست. ولى بى شکّ مسئله تربیت فرزندان براى زنان مهمتر است.[1]
سؤال:همسرم در فروشگاهی شاغل شده است. صاحب فروشگاه از او میخواهد که با آرایش سرِ کار حاضر شود. آیا من میتوانم مانع از این کار یا اصل شغل او شوم؟
همه مراجع:ظاهر شدن خانمها در مقابل نامحرم با آرایش حرام است و شما میتوانید مانع این کار شوید، و اما منع از اصل کار تابع شرط ضمن عقد یا اجازة استخدام است. بههرحال، اگر جلوگیری از آرایش در مقابل نامحرم موکول به ترک شغل باشد، جلوگیری از آن مانعی ندارد.[1]
محمدعلی قدیری هنگامی که رسول خدا، از جنگ تبوک بازگشت. سعد انصاری به استقبال ایشان شتافت. پیامبر(ص) با او احولپرسی کرد و دست داد. سپس به او فرمود: چرا دستانت خشن و زبر است؟ سعد گفت: ای رسول خد! با بیل طناب کار میکنم طناب میکشم و بیل میزنم تا خرجی خانوادهام را تأمین کنم. پیامبر دست او را «بوسید» و فرمود: این «دستی» است که آتش دوزخ به آن نخواهد رسید. ............... پل ارتباطی: m.h.ghadiri110@gmail.com |